El Cambio: Nieuw werk, woning en uitstapjes

Ik heb afscheid genomen van de meiden in het opvanghuis bij Buen Pastor met een mega bak ijs en een fotocollage. Het gevoel dat ik daar teveel was en weinig kon toevoegen (en weinig waardering kreeg) was te sterk, en ik heb inmiddels een fijnere plek gevonden: Hogar de las Estrellas (zie hun facebook voor een indruk).

nieuwe werkplek: woongroep met gehandicapte kinderen
Mijn nieuwe werkplek is een woongroep met 20 gehandicapte kinderen (8-25 jaar), die helemaal afhankelijk zijn van donaties. Geen steun van de kerk, de staat of de gemeente. Hier komt in ieder geval mijn aanwezigheid en geld beter op zijn plek! Vorige week was de koelkast en de voorraadkast helemaal leeg, en vroegen ze om mijn hulp of ik op de markt eten wilde kopen, want ze hadden niks meer….wel bizar om te realiseren dat als de vrijwilligers of donateurs er dus niet zijn het zo kan zijn dat er geen eten, gas of medicijnen zijn. Ik heb geprobeerd uit te zoeken waar ze medicijnen goedkoper kunnen verkrijgen om zo geld uit te sparen. Onlangs is helaas een jongen overleden, doordat ze hem niet op tijd naar het ziekenhuis konden brengen (taxi= duur en ze moeten eerst geld regelen voor hij erheen kon). Om zijn afscheidsceremonie te vieren, vroegen ze mij om een gasfles te betalen om zo koffie te kunnen schenken. Ik ga er alles aan doen om ze financieel en fysiek te steunen in de tijd dat ik er ben! Voel je vrij om nog een extra donatie te doen, zodat ik ook wat duurdere spullen kan aanschaffen zoals een stofzuiger, snelkookpan en een voorraad anti epilepsie medicijnen (mocht iemand nog connecties hebben in de farmaceutische wereld die tegen reductie divalprax kunnen aanbieden, graag!).
De kinderen vragen heel veel energie, tonen hun emoties zonder rem, wat betekent dat ze tegen je opspringen als een hond als je binnenkomt, je knuffelen alsof de wereld vergaat en schreeuwen en krijsen van blijdschap of angst. Op vrijdagmiddag gaan we altijd een dagje 'uit' , naar het dichtstbijzijnde park, waar ze even lekker kunnen rennen, dollen en spelen. Een grote chaos, maar wel heel leuk! Voor de rest bestaat het werk uit aankleden, tandenpoetsen, helpen met eten en huiswerk (kleuren en plakken). Klinkt als een makkie, maar vergt heel veel geduld, aandacht en voorzichtigheid.

Nieuwe woning: in de wasserette
Ook wilde ik graag wat dichter bij het centrum wonen en mijn eigen keuken hebben om zo mijn kookkunsten in de praktijk te brengen. Ik woon nu (tijdelijk) bij een gezin met een moeder, zoon (geestelijk beperkte) dochter en hondje, die een wasserette runnen en een mooie patio hebben. Lieve mensen en leuk om recepten uit te wisselen met de moeder en te keuvelen aan de keukentafel.

Uitstapjes
Natuurlijk is deze trip niet alleen om te werken, maar ook om af en toe de hort op te gaan! Ik ben naar het hoogste bevaarbare meer van de wereld geweest: het Titicacameer (3800 meter). Enorm groot, en enorm….koud!!! Brrr, ik heb daar de drijvende eilanden van riet bezocht en ook een overnachting gedaan op dat soort vloten. Bizar dat 5 cm onder je bed het meer begint en niet zo gek dat je tenen eraf vriezen voor je gevoel (het water is net boven het vriespunt). Geen electriciteit of stromend water, wel veel riet (bodem, huisjes, stoelen), zingende vrouwen en vis vis vis (als ontbijt, lunch en avondeten).
In de bus naar het dorpje Tipón ben ik 2 Franse meiden tegengekomen, waar ik de hele dag mee ben opgetrokken. Tipón is dé plek om traditioneel cuy (cavia uit de oven) te eten, dus tsja..once in a lifetime experience die we niet konden laten schieten! Het idee dat dat hele beest op tafel ligt is toch niet heel smakelijk, maar de smaak van het vlees was best oké. Daarna als toetje de allerlekkerste chocolademelk van de wereld gedronken in het chocolademuseum in Cusco, wauw! In Juni is het de hele maand (!) feest in Cusco, met elke dag traditionele dansen, vuurwerk of ander spektakel. Kijk is erg naar uit en is ook leuk dat mijn verjaardag zo groots gevierd gaat worden hihi.

Tot snel weer!

Martine